Σας καλησπερίζω όλους. Θα σας παρουσιάσω την ιστορία ενός ζευγαριού African-Greys, της Nionia και του Harry, οι οποίοι πλέον υιοθετήθηκαν από εμένα, διότι μετά το θάνατο της προηγούμενης ιδιοκτήτριάς τους οι συγγενείς της δεν μπορούσαν να τα φροντίσουν επαρκώς.
Nionia
Harry
H Nionia γεννήθηκε στο Κογκό αρχές της δεκαετίας του '80, πριν περίπου 30 χρόνια. Μωρό, δόθηκε ως δώρο σε μία ελληνίδα γιατρό (ηλικίας τότε περίπου 50 ετών) από έναν ντόπιο. Η γιατρός το λάτρεψε και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από λίγους μήνες το έφερε μαζί της (με χίλιες δυο προφυλλάξεις γιατί υπήρχε ρητή απαγόρευση για την εξαγωγή african greys από το Κογκό). Η Nionia εγκλιματίστηκε πλήρως με την αγαπημένη της ιδιοκτήτρια στη Γλυφάδα και σύντομα αποφασίστηκε να της πάρουν συντροφιά έναν αρσενικό. O Harry είναι περίπου κατά δύο χρόνια νεώτερός της και μάλλον αγορασμένος από Έλληνα εκτροφέα ή εισαγωγέα. Η Nionia τότε παρουσίασε τα πρώτα δείγματα feather picking και θεωρήθηκε σαν ένδειξη ζήλιας προς τον νεαρό.
Τα πουλιά έχουν μεγαλώσει με πολύ αγάπη και αυτό είναι εμφανές στη συμπεριφορά τους με τους ανθρώπους. Βέβαια τότε στην Ελλάδα θεωρούσαν ότι οι παπαγάλοι τρέφονται με λιόσπορους, φυστίκια, μπανάνες και μεζεδάκια. Γενικότερα οι βασικές αρχές για την φροντίδα τους ήταν άγνωστες ακόμα και στους ιδιοκτήτες που τα αγαπούσαν πολύ.
Πριν ένα χρόνο η "κυρία τους" πέθανε, τα πουλιά είχαν υποτυπώδη περιποίηση. Μεσολάβησε κοινός γνωστός και μου ζήτησε μήπως μπορούσα να βοηθήσω. Όταν πρωτοείδα από κοντά την κατάσταση μου ήρθε στο μυαλό ο στίχος του Καββαδία "... πολλά έχουν δει τα μάτια μου αλλά αυτό μου φέρνει τρόμο..." (μικρά κλουβιά, άπλυτα, τροφή μόνο λιόσποροι, αλλαγή νερού όταν τέλειωνε, το θηλυκό είχε να βγει από το κλουβί επί 10 χρόνια....). Τα φιλοξένησα από τις αρχές φετινού Αυγούστου για να τους δώσω τις πρώτες βοήθειες. Περί τα τέλη Αυγούστου με ρώτησαν αν θέλω να τα κρατήσω... το στάθμισα (χρόνο, οικονομικά, χώρο κλπ κλπ) και αποφάσισα να τα κρατήσω. Πολλοί μου είπαν "... μπελάδες βάζεις στο κεφάλι σου ..." κι εγώ απάντησα "μακάρι μετά από 30-40 χρόνια να βρεθεί ένας καλός άνθρωπος να αγαπήσει το Μέμο μου και τον Carlo μου και να μπορεί να τους φροντίζει σωστά".
Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Νionia έχει ένα βασιλικό σε μέγεθος και μη τοξικό κλουβί, ο Harry προσπαθεί να εγκλιμαστεί στις καινούριες ισορροπίες με τους υπόλοιπους φτερωτούς. Η διατροφή τους είναι σύμφωνα με τα τωρινά πτηνιατρικά στάνταρς.
Πριν ένα χρόνο η "κυρία τους" πέθανε, τα πουλιά είχαν υποτυπώδη περιποίηση. Μεσολάβησε κοινός γνωστός και μου ζήτησε μήπως μπορούσα να βοηθήσω. Όταν πρωτοείδα από κοντά την κατάσταση μου ήρθε στο μυαλό ο στίχος του Καββαδία "... πολλά έχουν δει τα μάτια μου αλλά αυτό μου φέρνει τρόμο..." (μικρά κλουβιά, άπλυτα, τροφή μόνο λιόσποροι, αλλαγή νερού όταν τέλειωνε, το θηλυκό είχε να βγει από το κλουβί επί 10 χρόνια....). Τα φιλοξένησα από τις αρχές φετινού Αυγούστου για να τους δώσω τις πρώτες βοήθειες. Περί τα τέλη Αυγούστου με ρώτησαν αν θέλω να τα κρατήσω... το στάθμισα (χρόνο, οικονομικά, χώρο κλπ κλπ) και αποφάσισα να τα κρατήσω. Πολλοί μου είπαν "... μπελάδες βάζεις στο κεφάλι σου ..." κι εγώ απάντησα "μακάρι μετά από 30-40 χρόνια να βρεθεί ένας καλός άνθρωπος να αγαπήσει το Μέμο μου και τον Carlo μου και να μπορεί να τους φροντίζει σωστά".
Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η Νionia έχει ένα βασιλικό σε μέγεθος και μη τοξικό κλουβί, ο Harry προσπαθεί να εγκλιμαστεί στις καινούριες ισορροπίες με τους υπόλοιπους φτερωτούς. Η διατροφή τους είναι σύμφωνα με τα τωρινά πτηνιατρικά στάνταρς.
Μεγάλωσαν με αγάπη... είναι βασικό ότι βρήκαν ανθρώπους να συνεχίσουν να τους αγαπούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου