Η Nionia και ο Harry είναι ένα ζευγάρι african-greys 30 ετών που λόγω απώλειας της πρώτης τους ιδιοκτήτριας υιοθετήθηκαν πλέον από εμένα. Παραθέτω το χρονικό του εγκλιματισμού τους στη νέα κατάσταση, ίσως είναι χρήσιμο και σε όσους θελήσουν να υιοθετήσουν παπαγάλο από "δεύτερο χέρι".
Ιούνιος 2011
Με παίρνει τηλέφωνο η αδερφή μου (εργάζεται σε κτηνιατρική αγορά φαρμάκων και τροφών) και μου λέει: "μας πήρε μία πελάτισσα και μας είπε ότι χαρίζονται ένα ζευγάρι ζακό, ηλικίας 30 ετών γιατί πέθανε η ιδιοκτήτης τους... δεν παίρνεις να δεις τι παίζει?". Επικοινωνώ με την ευγενή κυρία και τα στοιχεία που έδωσε η αδερφή μου ήταν σωστά. Η φίλη της και πρώην ιδιοκτήτρια του ζευγαριού πέθανε πέρυσι. Εν ζωή παραμένει ο αδερφός της (γύρω στα 75), ο οποίος αν και ψυχολογικά είναι αφάνταστα πεσμένος, "φροντίζει" το ζευγάρι των A.G.. H κυρία μου είπε, ότι αυτή και ο άλλος φίλος του τον προτρέπουν να δώσει τα πουλιά γιατί δεν μπορεί να φροντίσει καν τον εαυτό του, πολύ περισσότερο εκείνα. Τέλος μου ζήτησε να πάμε να τους δούμε.
H κατάσταση ήταν λίγο χειρότερη από αυτό που περίμενα. Ο άνθρωπος ήταν ένα ψυχολογικό ράκος... το θηλυκό φωνάζε συνεχώς το όνομα της αποθανούσης και ο αδερφός βέβαια βουρκώνει. Τα πουλιά... είχαν ως βασική τροφή λιόσπορους και αμύγδαλα, το νερό αλλάζεται όταν τελειώνει, τα κλουβιά είναι μικρά (ειδικά του θηλυκού), το θηλυκό ήταν σχετικά καταθληπτικό και δεν βγαίνει καθόλου από το κλουβί του, η ουρά του είναι μαδημένη γιατί υπάρχουν σύρματα που στηρίζουν τις ταΐστρες... το αρσενικό (ευτυχώς) είναι ο κλόουν της υπόθεσης, πετάει και κάνει βόλτες έξω και γενικά είναι επικοινωνιακός.
Εγώ αυτό που είπα και στον κύριο αλλά και στη κυρία που μάλλον αντιλαμβάνεται καλύτερα την κατάσταση είναι ότι όλοι χρειάζονται φροντίδα, και τα πουλιά αλλά πολύ περισσότερο ο κύριος. Κατά την γνώμη μου ο κύριος δεν μπορεί να φροντίσει κάτι, που μάλλον δεν είχε φροντίσει ποτέ του, μέχρι που πέθανε η αδερφή του, συν το γεγονός ότι επειδή τα πουλιά του θυμίζουν στο απόλυτο την αδερφή του, τον "ρίχνουν" ακόμα περισσότερο. Τα πουλιά τούς είπα χρειάζονται σαφώς μεγαλύτερα κλουβιά και ειδικά η θηλυκιά χρειάζεται πάραυτα πτηνίατρο. Η κυρία ως πρακτική γυναίκα προσπαθούσε να τον πείσει, ότι πρέπει να βρεθεί άνθρωπος, για να δώσει τα πουλιά. Από την άλλη κι εκείνος με τους μόνους που έχει να μιλήσει για το παρελθόν του είναι τα πουλιά.
Αύγουστος 2011
Με πήρε τηλέφωνο ο κύριος να του κρατήσω για κάποιες μέρες τα πουλιά, γιατί ήθελε να κάνει το μνημόσυνο της αδερφής του στην πατρίδα τους. Έτσι από την Τρίτη 2 Αυγούστου φιλοξενώ το ζευγάρι.
Την πρώτη ημέρα τους έβαλα στο σαλόνι μακριά από τους δικούς μου σαλτιμπάγκους, για να είναι ήρεμα. Πρέπει να ομολογήσω ότι το πρώτο σοκ μου ήταν τα κλουβιά, είχαν να καθαριστούν πολυυυυυυυύ καιρό!!! Επίσης της θηλυκιάς είναι αφάνταστο μικρό, στην ουσία είναι κλουβί μεταφοράς. Δεν μέμφομαι κανέναν... είναι λογικό μία 85χρονη κυρία με ασθένειες και πολύ περισσότερο ένας 75χρονος τώρα άντρας που δεν τα είχε υπό την επιμέλεια του, να μην μπορούν να τα φροντίσουν σωστά.
Τη δεύτερη μέρα πήρα το δεύτερο σοκ μου. Η θηλυκιά είχε αφαιρέσει 5-6 κύρια φτερά από το δεξί φτερό με στάλες αίματος στον πάτο του κλουβιού (το άλλο φτερό το είχε μαδήσει όσο ήταν σπίτι της). Προσπάθησα να τους κρύψω τον πανικό μου και ξεκίνησα τη δουλειά συμμαζέματος. Έβγαλα όλα τα σύρματα που κρεμόντουσαν στα κλουβιά και στήριζαν κάτι σκουριασμένες μεταλλικές ταΐστρες. Αγόρασα καινούριες ταΐστρες που στερεώνονται ασφαλώς για τα πουλιά. Έκανα τα πουλιά μπάνιο και έκανα ένα πρώτο καθαρισμό των κλουβιών. Αφαίρεσα τους λιόσπορους κι έβαλα το μίγμα σπόρων που ταΐζω τους δικούς μου και το απογευματάκι φρουτοσαλάτα. Βάλαμε ωραία μουσικούλα και τους έβαλα στο ίδιο δωμάτιο με τους δικούς μου.
Την τρίτη μέρα τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα. Η θηλυκιά είχε πολύ καλύτερη διάθεση και με προσέγγισε για χάδια. Δεν έβγαλε άλλα φτερά. Ο αρσενικός του λείπει ο κύριος του και είναι επιφυλλακτικός. Έβαλα κάποια μικρά παιχνίδια στα κλουβιά τους. Τους βάφτισα, τόσα χρόνια δεν είχαν ονόματα. Τη θηλυκιά την έβγαλα Nionia, που ήταν το όνομα της κυρίας της και το λέει συχνότατα. Τον αρσενικό τον έβγαλα Harry... από τον Harry Potter γιατί ... του φέρνει λίγο στη νοοτροπία. Το απόγευμα δοκίμασαν λαχανικά, όσπρια, ρύζι και γαλοπούλα βραστή. Τους έβαλα άμμο παπαγάλων, στην οποία μου έκανε εντύπωση ότι η θηλυκιά τη δοκίμασε πάραυτα. Έβγαλα τον αρσενικό από το κλουβί του για βόλτα στο δωμάτιο.
Μέρα τέταρτη (σήμερα), είμαστε πολύ καλύτερα το αυτό επιθυμούμε και δια όλους εσάς, φαίνεται άλλωστε και στις φωτογραφίες μας!!! Σφυρίζουν, μιλάνε, κάνουν ήχους και γενικότερα επικοινωνούν εύθυμα. Σήμερα το πρωί έβγαλα και τη Nionia έξω από το κλουβί της. Ήταν συγκινητικό πόσο απόλαυσε το τέντωμα των φτερών της... δεν θα μπορούσα να το φανταστώ αν δεν έβλεπα την ευτυχία της.
Μιλάω καθημερινώς με τον κύριο που τα έχει καθώς και με την ευγενή κυρία που είχαμε πρωτομιλήσει και τους ενημερώνω για την πορεία του ζεύγους. Την άποψή μου, την οποία ενστερνίζεται πλήρως και η κυρία, την είπα και στο κύριο... "η Nionia και ο Harry πρέπει να βρουν ένα σπίτι να τα αγαπήσει και να τα φιλοξενήσει". Δεν ξέρω αν θα είμαι εγώ αυτή που θα εμπιστευτούν... αυτό που ξέρω είναι ότι φροντίζω να πάρουν ότι λόγω συνθηκών τους έχει λείψει τόσο καιρό.
Διδάγματα για όλους μας
1ο. Δεν αρκεί να αγαπάμε τα φτερωτά μας, αλλά και να μπορούμε να τα φροντίζουμε.
2ο. Τα εν λόγω φτερωτά ζουν και ζουν πολύ... ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας... ότι κάποια στιγμή που δε θα μπορούμε εμείς να τα φροντίσουμε θα πρέπει να τους βρούμε κάποιους που με αγάπη θα διαθέσουν τον χρόνο τους για τη φροντίδα τους.
3ο. Οι φτερωτοί μας είναι φίλοι μας... δεν είναι υποκατάστατο: συντρόφου, παιδιού ή ότι άλλο λείπει στον καθένα μας.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους από το forum Love4Birds που ενδιαφέρθηκαν άμεσα ή έμμεσα για τη Nionia και τον Harry.
ημερολόγιο εγλκιματισμού του ζευγαριού στον καινούριο χώρο:
09/08/2011
11/08/2011Η Nionia και ο Harry είναι πολύ καλύτερα. Έχουν εγκλιματιστεί στο σπίτι και στο πρόγραμμά διατροφής και ύπνου. Ο Harry ακόμα δεν επιτρέπει να τον χαϊδέψω και είναι αρκετά επιφυλακτικός, αλλά όλοι θέλουν τον χρόνο τους. Η Nionia είναι χαλί να την πατήσεις, δεν δείχνει πλέον καταθληπτικό προφίλ, βγαίνει 2-3 φορές έξω από το κλουβί της και απολαμβάνει τη γενική "κίνηση" που υπάρχει στο σπίτι. Είναι πολύ γλυκά πλάσματα και τους αξίζει να περνούν καλά.
18/08/2011Σήμερα η Nionia πλέον άρχιζε να παίζει ανέμελη!!! Ήταν καταληκτικό να βλέπεις το 30χρονο, πριν μίας εβδομάδας καταθλιπτικό πουλί, που είχε ριμάξει τα φτερά του... να κάνει κάτι τόσο απλό και αυτονόητο ίσως για κάποιους από εμάς... ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ!!!
Ο Harry έχει διευρύνει αφάνταστα τις γευστικές του επιλογές αλλά ακόμα είναι επιφυλακτικός. Βέβαια το τρωτό του σημείο είναι τα αμύγδαλα!!! Ήδη έχουμε ξεκινήσει το παιχνίδι: που'ν'το που'ν'το το αμυγδαλάκι... για να αρχίζει να εξοικειώνεται με τα χέρια μου και τη μυρωδιά μου.
20/08/2011Θεαματική πρόοδο έχει η Νιόνια, η οποία πλέον συμπεριφέρεται υγειώς και με χαρακτηριστική χαλαρότητα και άνεση.
Ο Χάρρυ βγάζει προβληματάκια επιθετικότητας. Με δυσκολία επιτρέπει να βάλω το χέρι μου στο κλουβί του για καθαρισμό και αλλαγή τροφής, συν το γεγονός ότι επιτίθεται απλά και μόνο όταν περνάω. Όταν δε γίνει αυτό που θέλει πετάει τις τροφές του και επιτίθεται στα κάγγελα του κλουβιού του.
Αναφέρομαι σήμερα στην επιθετικότητα του Χάρρυ ως παράδειγμα ότι δεν αρκεί μόνο η αγάπη και η φροντίδα για να κερδίσεις την συμπάθεια και την εμπιστοσύνη ενός πουλιού.
Ο Χάρρυ είναι ένα πουλί που έχει μεγαλώσει ως το "αρσενικό" πουλί ενός σπιτιού και μάλιστα ως ο γενικός ρυθμιστής της ευρύτερης διάθεσης. Θυμάμαι όταν τον πρωτογνώρισα ήταν εύθυμος και κοινωνικός... με κάποιες αναφορές όμως ότι τσιμπάει έντονα ανάλογα τη διάθεσή του, ακόμα και τον ιδιοκτήτη του, ένδειξη ότι τα όρια στην εν λόγω σχέση τα ορίζει το πουλί και όχι ο άνθρωπος.
Η σημερινή κατάσταση έχει ως εξής... ο Χάρρυ είναι αναγκασμένος να συγκατοικήσει σε έναν ξένο χώρο, με μία παρέα πουλιών και να γνωρίσει καινούριες ισορροπίες συμβίωσης, τις οποίες πλέον δεν τις ορίζει μόνος του. Του λείπει το αφεντικό του, δεν έχει πέταγμα όποτε θέλει... δεν έχει φαγητό στις 3 το βράδυ επειδή σηκώθηκα να βάλω ένα ποτήρι νερό, δεν του επιτρέπεται να τσιμπάει τη Νιόνια ή να τρώει από το φαγητό της τις λιχουδιές, κλπ κλπ. Επίσης βλέπει τη Νιόνια που τόσο καιρό ήταν ένα καταθληπτικό και αυτοκαταστροφικό πουλί να παίρνει τα πάνω της και να διεκδικεί χρόνο και αγάπη.
Όλο αυτό το σύνολο τον ενοχλεί και τον ενοχλεί πολύ... γιατί από τη μία του λείπει το οικείο του περιβάλλον και από την άλλη ο "βασικός ρυθμιστής" δεν είναι εκείνος, αλλά ένα σύνολο όντων που δεν έχουν διάθεση να τον αφήσουν να τους επιβληθεί και μάλιστα εις βάρος τους.
Επίσης ο Χάρρυ είναι από τα πουλιά που έχουν επιλέξει αρσενικό ιδιοκτήτη σε αντίθεση με τη Νιόνια... οπότε έχει ένα επιπλέον πρόβλημα ασυμβατότητας, βλέποντας να θέλει να ρυθμίσει την καθημερινότητά του κάποιος που δεν είναι στα πρότυπα που διαθέτει το πουλί για αρχηγός.
Ας δούμε λοιπόν τις σταθερές που έχουμε για την προσωπικότητα του Χάρρυ:
- πουλί που στο οικείο χώρο του ήταν κοινωνικό και ευδιάθετο
- αναρχοαυτόνομος ηγέτης,
- επιτίθεται ασκώντας βία για να διεκδικήσει κάτι
- φαγανότατος και λιχούδης
- για αφεντικό επιλέγει άντρες
Οι σταθερές αυτές (για τις οποίες είμαι χαρούμενη που μου τις φανερώνει) θα είναι και ο κύριος κορμός για το πως θα προσεγγίσω το Χάρρυ και θα κερδίσω την εμπιστοσύνη του.
- Σε περιπτώσεις όπως του Χάρρυ ποτέ δεν πρέπει να βάλεις περιθώρια χρόνου. Στην προσπάθεια προσεγγίζω ένα "αρνητικό" πουλί ο χρόνος είναι πάντα σύμμαχος και ποτέ σημείο deadline.
- Το πουλί πρέπει να γνωρίζει (ασχέτως αν το αποδέχεται), ποιος ορίζει τις ισορροπίες σε ένα χώρο. Μπορεί να μη με αποδεχτεί ποτέ ως "αφεντικό" αλλά πρέπει να μάθει να σέβεται... εμένα... τη Νιόνια ως σύντροφό του... τους συγκατοίκους του.
- Το καλό με την πλειοψηφία των φτερωτών είναι ότι έχουν αναπτυγμένο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, συνήθως σε υψηλότερο επίπεδο από τα συναισθήματά τους. Αυτό είναι ένα εργαλείο που μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο για την προσέγγιση ενός επιθετικού φτερωτού, ειδικά αν είναι και λιχούδης.
- Το να ζορίσεις ένα πουλί να σε εμπιστευτεί θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Η σταθερή ένδειξη αγάπης και μέριμνας θα αναγνωριστεί από τον φτερωτό μόνο όταν εκείνος είναι έτοιμος. Άρα αγαπάμε, φροντίζουμε, μεριμνούμε και περιμένουμε.
Θα ξαναπώ όσο κι αν γίνομαι κουραστική ότι ο χρόνος είναι ο μόνος σταθερός σύμμαχος σε αυτές τις περιπτώσεις.
23/08/2011Χτες ο Harry άλλαξε κλουβί, λίγο πιο μικρό από το δικό του, αλλά χωρίς να απαιτείται αυτός που τον φροντίζει να βάζει χέρι μέσα. Όπως είπα προτιμώ να μείνει με τους υπόλοιπους της παρέας γιατί έχουν βρει μεταξύ τους πολύ καλή ισορροπία. Χτες μας πήρε περίπου μία μέρα για να μπει μέσα και βέβαια ήταν μία πολύ καλή αφορμή να μάθει να παίρνει ευγενώς από το χέρι μου αμύγδαλα. Κάτι η πείνα μας, κάτι η αβεβαιότητα του καινούριου χώρου, χτες ο μικρός συμπεριφέρθηκε ευγενώς όσον αφορά τα αμύγδαλα!
26/08/2011Eίναι γλυκύτατα, δυστυχώς όμως ο Χάρρυ είναι σχετικά απρόβλεπτος και πολλές φορές επιτίθεται στη Νιόνια.
Τον ξαναέβαλα στο παλιό κλουβί του, γιατί το ferplast που είχε πλαστικά μέρη δεν τον άντεξαν... άλλαξα και μέρος στο κλουβί... το πουλί όμως έχει τρελή ενέργεια, την οποία την βγάζει με δάγκωμα. Σήμερα θα του βάλω ένα πολύχρωμο ξύλινο παιχνίδι που έχω, για πολύ δάγκωμα όμως... τουλάχιστον να το διασκεδάζει!!! Δεν μπορεί κάπου θα τον βρω τον πεισματάρη νεαρό!
Η Νιόνια εγκαταστάθηκε στο καινούριο κλουβί από προχθές. Βέβαια είναι πολύ επιφυλακτική, χρησιμοποιεί μόνο μία κούρνια και επεξεργάζεται το χώρο με μεγάλη απορία. Βέβαια λογικό μου φαίνεται για ένα πουλί που έχει ζήσει 30 χρόνια της ζωής του σε ένα χώρο 8 φορές μικρότερο. Το Χάρρυ δε ρίσκαρα να τον βάλω μέσα, γιατί φοβήθηκα ότι η αδερφή μου που θα τους προσέχει δε θα βρει τη Νιόνια ξεπουπουλιασμένη αλλά αποκεφαλισμένη. Ο Χάρρυ βγάζει ακόμα επιθετικότητα και έντονη κυριαρχία πάνω στη Νιόνια και για το λόγο αυτό δεν τόλμησα κατά την απουσία μου την συγκατοίκησή τους. Είμαι της αρχής: καλύτερα να προνοείς παρά να λύνεις προβλήματα από άσκεφτες πράξεις.
Για την επιλογή του κλουβιού θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια τον ακούραστο και παράλληλα κατηρτισμένο G&B, moderator στο Love4Birds. H πρότασή του ήταν η πλήρως αρμόζουσα. Το κλουβί είναι της εταιρείας RHR Quality Cages και είναι το μοντέλο Queen Play. Η ποιότητα είναι πάρα πολύ καλή, η τιμή είναι άκρως ανταγωνιστική (ειδικά με όσα βλέπουμε να κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά), οι χώροι έχουν πολύ καλή εργονομία για ζευγάρι μεσαίου μεγέθους παπαγάλων (έχει και τη δυνατότητα προσαρμογής φωλιάς), το top-gym του κλουβιού είναι από τα καλύτερα που έχω δει και τέλος η επικοινωνία με τον γάλλο υπεύθυνο είναι υποδειγματική.
Αααα... και δε σας είπα τα ευχάριστα νέα... χτες ο κύριος των πουλιών, μου ανακοίνωσε ότι του είναι αφάνταστα δύσκολο να τους προσφέρει αυτά που διαπιστώνει ότι απαιτούνται, οπότε μου πρότεινε να τα κρατήσω...
